Jeśli tworzenie głębokich relacji (które są nie tylko źródeł przyjemności, ale także rozwoju) stanowi dla Ciebie problem, warto zapytać siebie, po co głównie wchodzę w związki i relacje? Jakie to rodzi we mnie oczekiwania? Wypisz wszystko co tylko przyjdzie ci do głowy.

W różnych badaniach, artykułach znajdziemy masę przyczyn, dla których ludzie wchodzą w związki/relacje, nawet jeśli nie czują się w nich dobrze i w zgodzie ze sobą. Najczęściej słyszę następujące powody:

• boję się, że będę sam/a,
• potrzebuję wsparcia finansowego i psychicznego (ktoś we mnie, wreszcie uwierzy i będzie się liczył z moim zdaniem),
• uwolnię się od rodziców,
• zyskam lepszy status społeczny i ludzie nie będą mnie oceniać (stara panna, stary kawaler),
• zapomnę o moim poprzednim, nieudanym związku,
• nudzi mi się samej/samemu,
• rozkwitnie moje życie erotyczne,
• znajomi będą mnie zapraszać,
• nie będę się czuła gorsza od innych,
• wyzwolę się z relacji z rodzicami,
• chcę żeby mnie ktoś kochał,
• chcę mieć dziecko.

Wszystkie wyżej wymienione powody wchodzenia w związki i relacje tworzą sytuację barteru – chcesz coś uzyskać. Trudno tutaj dostrzec przestrzeń na bezinteresowną miłość, troskę, którą często dostrzegamy w prawdziwej przyjaźni czy w miłości rodziców do dzieci. Barter uzależnia i tworzy iluzję. W takim podejściu trudno o bycie w rozwijającej relacji.

A gdybyś spróbował/spróbowała samodzielnie zaspokoić potrzebę, która jest w Tobie? Załóżmy, że czujesz się gorsza/y od ludzi, którzy są w związkach. Myślisz sobie, że jak już będziesz w relacji to nareszcie na imieninach u cioci będziesz błyszczeć. Naprawdę? Chcesz stworzyć związek z człowiek dla opinii cioci? Może jednak najpierw skup się na budowaniu poczucia własnej wartości, nawet kiedy jesteś lub nie jesteś w związku.  A potem ciesz się imieninami u cioci.

Oczywiście, nie oznacza to, że jeśli jesteś w związku, relacji i nie najlepiej się w niej wiedzie to należy z niej zrezygnować, zająć się sobą, a potem ewentualnie powrócić. Nic z tego. Można, a nawet TRZEBA pracować bezustannie nad sobą będąc w związku. Drugi człowiek może być dla nas bardzo dobrym lustrem.

Podsumowując, co zatem możemy zrobić, aby budować głębokie, prawdziwe relacje w naszym życiu?

Zacznijmy od siebie. Praca nad sobą jest tutaj absolutnie kluczowa.

W warsztatach nt. relacji, proponuję siedmioetapową ścieżkę budowania głębokich relacji bez względu na to czy jej dopiero szukasz, czy już w związku jesteś. Oto krótki opis.

Etapy budowania głębokich relacji:

KROK 1: AUTENTYCZNOŚĆ – im bardziej jesteśmy naturalni i w zgodzie ze sobą, tym bardziej atrakcyjni w życiu prywatnym i zawodowym. Na tym etapie spotkamy się z samym sobą. Z tym, co w nas piękne i pociągające i tym, co nas blokuje. To miejsce na pracę z twoimi przekonaniami.

KROK 2: ZANURZENIE – przestajemy uciekać przed samą/samym sobą. Zatrzymujemy się i spotykamy się ze swoim własnym strachem…i karmimy go tym, czego potrzebuje (np. troską, czasem dla siebie, zdrowiem).  

KROK 3: PRZEMIJANIE – czyli  o tym, że czas wziąć odpowiedzialność za swoje życie. Spotkanie z własną odwagą, nie w postaci nieustraszonego herosa, ale cierpliwego twórcy. Odkrywasz czego pragniesz  w życiu.

KROK 4: ZAUFANIE – budzimy dziecko w sobie. Etap błogości i beztroski w ciele, duszy i umyśle. Pora odrzucić asekuranctwo i 'jeśli' w swoim życiu.

KROK 5: WZAJEMNE ZAUFANIE – to co daję Tobie, daję sobie. Skupienie się na wdzięczności, wzruszeniu i uleczeniu tego, co Ciebie ciągle gdzieś szarpie, gniecie, dokucza.

KROK 6: INTEGRACJA – poszukiwanie harmonii pierwiastka żeńskiego i męskiego w sobie.

KROK 7: GOTOWOŚĆ  -  odwaga w życiu w zgodzie ze sobą.

Każdy z tych kroków wymaga pracy indywidualnej, w parze jak i w grupie.

Więcej na temat 7 kroków niebawem na stronie BE-MASTER. Już dzisiaj możemy uchylić rąbka tajemnicy, że pracujemy dla Was nad materiałem, który przybliży tę wyżej opisaną ścieżkę. Bądźcie czujni.

A dla tych, z Was, którzy mają ochotę dowiedzieć się jak głębokie relacje mogą pozytywnie wpłynąć na nasze życie zapraszam do lektury artykułu dobre relacje.

Na początek: Jak do siebie mówicie? Co Was łączy? Czego jest więcej: oceniania czy doceniania?

Komunikacja w związku

Czasem wystarczy wygospodarowanie czasu tylko dla siebie i porozmawianie o tym, co ważne w relacji. Uda się, jeśli jest chęć wysłuchania drugiej osoby, ciekawość, zainteresowanie, troska o potrzeby tej drugiej strony. Jest dialog i chęć zrozumienia motywów działania drugiej strony. Nie ma osądzania, krytyki.

Uzgodniliście, że Twój partner odbierze dzieci ze szkoły o 17:00. Po godzinie 16:30 dzwoni

i mówi, że musi zostać dłużej w pracy i nie może ich odebrać. Będziesz musiała zmienić plany i pojechać do szkoły.

W tej sytuacji może usłyszeć taki komunikat:

'Nie można na Tobie polegać. Jesteś nieodpowiedzialny! Wszystko jest na mojej głowie'.

albo

'Uzgodniliśmy, że odbierzesz dzieci o 17:00 a tak się nie stało. W tym tygodniu to już druga taka sytuacja. Jestem zirytowana, gdyż musiałam odwołać moje zajęcia z angielskiego na których bardzo mi zależy. Potrzebuję czuć, że ważne są dla Ciebie moje potrzeby'.

Pierwszy komunikat blokuje, zachęca do obrony swojej pozycji. Jest oceniający
i oskarżający. On będzie się czuł atakowany i im więcej usłyszy zarzutów pod swoim adresem, tym bardziej będzie się bronił. Skupi się tylko na odparciu ataku i nie będzie Cię słuchał.

Drugi komunikat otwiera pole do dialogu, ponieważ problematyczna sytuacja jest opisana zgodnie z faktami, nie ma miejsca na domysły. Wyraża Twoje uczucia związane z zaistniałą sytuacją oraz precyzuje Twoje potrzeby. Jest wolny od oceny, krytyki, nie godzi w jego poczucie własnej wartości.

Wartości

Kiedy dla każdej ze stron ważne są inne rzeczy, rozmowa może nie wystarczyć. Wtedy trudniej się porozumieć i budować relacje. Jesteście razem, ale tak naprawdę osobno.

Przykładowo, jeśli zdrowie jest dla Ciebie ważne, zadbasz o to, żeby dzieci jadły zdrowo i o właściwiej porze. Jeśli zdrowie nie jest ważne dla Twojego partnera, kupi dzieciom pizzę czy inne niezdrowe rzeczy. Ty będziesz się wściekać, on nie będzie tego rozumiał.

Spiszcie wasze wartości, najpierw osobno a później usiądźcie razem i porównajcie listy. Co Was łączy? Jak realizujecie wspólne wartości? W jakich zachowaniach się wyrażają? O co chcecie zadbać? Co zmienicie?

Docenienie

Z negatywną oceną nie mamy problemu. Krytyka idzie nam nieźle. Gorzej z zauważeniem tego, co działa dobrze. Nieustanna krytyka powoduje, że tracimy energię i chęć do działania – zaczynamy myśleć, po co się starać skoro i tak nie zauważy?

A gdyby dla odmiany skupić się na tym, co osoba zrobiła dobrze, zauważyć starania, docenić miłe gesty, zobaczyć jakie ma pozytywne cechy charakteru. Docenianie daje pozytywne wzmocnienie i nawet Ci co mówią, że nie ma dla nich większego znaczenia, tak naprawdę tego potrzebują.

Doceń drugą osobę i zobacz jak zareaguje, ale bądź szczery. Sztuczne komplementy będą mieć odwrotny skutek. Zobacz radość w jej w oczach, na pewno tam będzie!

Zastanów się co zyskałaby Twoja relacja, gdybyś więcej doceniał/doceniała?

Najpierw zastanów się 'po co poprawiać'. Dążenie do 'ideału' bardzo często pogarsza sprawę.  Jako specjalista od relacji damsko męskich wiem to doskonale. Jeśli uznasz, że w relacji JEST problem, to wtedy dopiero zacznij pracę. Na początek określ nad czym pracujesz. Każda relacja ( w przypadku kobiety i mężczyzny ) to twór dwóch energii: żeńskiej i męskiej. Każda z nich charakteryzuje się innymi cechami. Cechy te, ogólnie mówiąc powinny ze sobą współdziałać. Tam gdzie jest dysharmonia – jest 'problem'. I właśnie od tego należy rozpoczynać zmiany. Lecz ten sposób, lepiej przechodzić z osobą znającą się na rzeczy. Tu musi być obserwator – bo on zawsze widzi więcej.

Co możesz zrobić we własnym zakresie? Rozpocząć od komunikacji. Rozmowa i wymiana zdań w relacji to jeden z najskuteczniejszych sposobów na umacnianie jej. Więc zapytaj partnera / partnerkę czy jest coś, co chce przetransformować? Może jest coś do usprawnienia w tej relacji?

Odpowiedzi na te pytania wskażą Ci drogę do korzystniejszych transformacji Waszego związku. I uwaga! Ty też odpowiedz sobie na te pytania! Bo Twoje zdanie liczy się tak samo! Powodzenia.

Wystarczy poznać 15 zasad szczęśliwego związku i wdrożyć je w życie.

15 zasad szczęśliwego związku:

1. Kochaj myślą, słowem, czynem i ciałem.
2. Dbaj o siebie i o niego – zewnętrznie i wewnętrznie.
3. Znajdź czas, by pielęgnować to, co Was łączy.
4. Przegoń rutynę z kuchni, sypialni i życia.
5. Zawsze mów o tym co dla Ciebie ważne.
6. Zamiast oceniać, dowiedz się co jest przyczyną danej sytuacji.
7. Zamiast oskarżać, powiedz co czujesz.
8. Daj partnerowi przestrzeń dla jego potrzeb, zwyczajów, pasji.
9. Pytaj co możesz zrobić, by go uszczęśliwić – tu i teraz – i rób to.
10. Obdarzaj go czułym dotykiem.
11. Zasypiaj w jego ramionach.
12. Gdy się raduje – ciesz się razem z nim.
13. Gdy Cię złości – przypomnij sobie za co go kochasz.
14. Pozwól mu być sobą i mieć własne zdanie.
15. Wyrażaj wdzięczność za to, że jest.

Na początku związku, zazwyczaj masz motyle w brzuchu, a z biegiem czasu bywa, że zmieniają się one na muchy w nosie. Zastanawiasz się, o co mi chodzi? A chodzi o to, że wyobrażasz sobie związek, który cały czas będzie pełen uniesień, szybszego bicia serca, romantyzmu, itp. No piękna wizja, też taką miałam.

Związek to twór, który rozwija się i zmienia, wraz z ludźmi, którzy w nim są. Bywa, że zmiany te idą w różnych kierunkach i po motylach tylko pył pozostał. Dwie zasady jakie sprawdzają się, aby zachować dobre relacje w związku, to rozmowa i zaprzyjaźnienie się ze swoim partnerem. No przecież rozmawiacie, pewnie powiesz. Tak, rozmawiacie. O rachunkach do zapłacenia, o odrabianiu lekcji z dziećmi, o wynoszeniu lub nie wynoszeniu śmieci, itd.

A spróbujcie porozmawiać o tym, co was interesuje, o tym co do siebie czujecie. Przypomnij sobie, co Was kiedyś połączyło i dlaczego to było takie ważne, że jesteście razem? Rozmawiajcie, nie oceniajcie. Idźcie na randkę. Róbcie coś razem.

Warto zacząć od akceptacji.

Akceptacji po pierwsze samej osoby partnera, takim, jaki jest. Wtedy dopiero można przyjrzeć się relacji i znów, zaakceptować to, że nie jest taka jak chcielibyśmy ją widzieć. Ta akceptacja nie oznacza zgody na taką relację, ale przyznanie, że rzeczy idą wbrew naszym oczekiwaniom, a aby to wiedzieć trzeba mieć świadomość jak jest i jak być powinno. To z kolei – przy pełnej akceptacji osoby i obustronnych chęciach zmiany – przepis na sukces.

Monika Chmielecka

Jako coach - pełna pasji i uważności, jako trener - pełna entuzjazmu i oddania, jako mediator - pełna pokory i zrozumienia, jako pracownik naukowy - pełna refleksyjności i krytycznego myślenia, jako sportowiec - pełna dyscypliny i poświęcenia.

Przede wszystkim konieczna jest jasność potrzeb i oczekiwań w takim związku. Dużo łatwiej jest budować związek, jeśli znamy Swoje potrzeby i wartości.

Zbigniew Godziński

coach kariery, biznesu, edukacji, work- life balance coach. W pracy coachingowej działam z klientami głównie na identyfikacji i realizacji ich wartości i potrzeb.

www.dobrycoach.pl/coach/zbigniew-godzinski