Dobra wiadomość, co często podkreślam, jest taka, że każdy z nas jest do czegoś zmotywowany. Bo motywacja, dzisiaj szalenie modne słowo, jest stara jak świat i z biochemicznego punktu widzenia, to po prostu hormon (dopamina). I każdy z nas sam decyduje w jaki sposób ten zasób energetyczny wykorzystuje na co dzień. Ktoś, może koncertować swoją uwagę i energię (czyli motywację) na poszukiwaniu sensu w życiu, karierze, rodzinie, pasji, a ktoś inny na wiecznym szukaniu winnych jego życiowego położenia, narzekaniu czy racjonalizacji spędzania kilku godzin przed telewizorem.

 

Skoro każdy motywację ma w sobie, to czemu tylu z nas jest mistrzem prokrastynacji (odkładnia zadań na później) i po co w takim razie coaching?  

 

Z punktu widzenia coacha, motywacja to nawyk (kształtowanie charakteru), do którego potrzebny nam jest motyw. Motywację w formie energii masz w sobie. W rozwoju, coachingu chodzi przede wszystkim o nadaniu jej (tej energii do działania) kierunku, który będzie dla Ciebie wspierający. Ale po kolei.

Część z nas motywuje się do działania, w inny sposób niż na co dzień, tylko wtedy, gdy chce uniknąć cierpienia (motywacja reaktywna – uruchamia się na przykład wtedy, gdy ból jest już nie do zniesienia i wtedy idziemy dopiero do lekarza, ale zapobieganie nas nie interesuje). Są też tacy, którzy już przeszli na wyższy poziom motywacji (motywacja do – skupienie na celu) i na przykład regularnie uprawiają sport czy realizują swoje cele zawodowe.

 

Jak zatem nadać kierunek osobistej motywacji? To, co jest Twoim celem, motywem siedzi w Twojej głowie. A tam mamy siedlisko myśli, nawyków, wartości i przekonań. I one wszystkie mają znaczący wpływ na budowanie mięśnia motywacji w naszym życiu. To, co nas najbardziej ogranicza to nasze negatywne przekonania. Ile razy dziennie słyszysz od innych lub sam/a siebie sabotujesz gadaniem w stylu: 'Nie dam rady', 'Ośmieszę się tylko', 'To kosztuje zbyt wiele', 'Mój czas już minął. Gdybym był/a młodsza', 'Nie biega się kiedy jest zimno' itd. Przekonania, czy sobie z tego zdajemy sprawę czy też nie, odgrywają kluczową rolę w naszym życiu, bo bezpośrednio tworzą twoje nawyki i zachowania. Praca z przekonaniami bywa bardzo trudna i mozolna, bo to nasze oprogramowanie, które nosimy w sobie od kilkudziesięciu lat. Jednak warto poświęcić temu swoją uwagę. Efekty onieśmielają i budzą odwagę.

 

I druga bardzo ważna sprawa, to, co nas najbardziej motywuje to nasze wartości, czyli innymi słowy to, co dla nas najważniejsze. Dla kogoś będzie to rodzina, partner, dla innych zdrowie, rozwój, miłość, sława, pieniądze (co Ci dają?). Jeśli już wiesz, pomyśl, w jaki sposób realizacja Twojego zadania/celu sprawi, że Twoja najwyższa wartość (np. rodzina) na tym zyska, spotęguje się jej obecność w Twoim życiu.  Następnie, połącz tę wartość z celem, np. Im bardziej dbam o siebie, tym bardziej moje dzieci są spokojniejsze i szczęśliwsze (jeśli dzieci to dla Ciebie najważniejsza wartość).

 

Poza pracą z wartościami, innym inspirującym ćwiczeniem tzw. motywacyjnym są, np. pytania kartezjańskie. To ćwiczenie jest pomocne, kiedy brakuje Ci odwagi, motywacji lub boisz się, co pomyślą sobie o Tobie inni, gdy coś zrobisz. W odniesieniu do tej sytuacji, zadaj sobie tak zwane 'pytania kartezjańskie', które bardzo często stosowane są w coachingu. Odpowiedzi najlepiej zapisz na kartce.

PYTANIA:

1. Co się stanie jak to zrobisz?
2. Co się stanie jak tego nie zrobisz?
3. Co się nie stanie jak to zrobisz?
4. Co się nie stanie jak tego nie zrobisz?

Wyciągnij wnioski i podejmij decyzję o swoich konkretnych działaniach. 

 

Dla niektórych z nas kolei najlepszym sposobem, na skuszenie się do podjęcia działania będzie publiczne zobowiązanie do zrobienia czegoś. Część osób będzie Cię wspierać, a część sprawdzać, czy nie podwinęła Ci się noga. Jeśli jesteś typem zawodnika, lubisz rywalizację, ta metoda z pewnością u Ciebie zadziała.

A dla tych, którzy zastanawiają się czy istnieją skuteczne metody na motywowanie innych i czy to w ogóle działa zapraszam do lektury artykułu o automotywacji pracownika.

Ludzie czerpią więcej satysfakcji z osiągnięć będących odzwierciedleniem ich możliwości i umiejętności, niż z sukcesów będących wynikiem szczęśliwego zbiegu okoliczności. Aby zwiększyć siłę swojej motywacji potrzebna jest między innymi wiedza o własnych umiejętnościach i możliwościach.

Niestety częściej niż dostrzeganie własnych mocnych stron, dostrzegamy to, co podpowiada nam nasz wewnętrzny krytyk. Najczęściej wewnętrzny krytyk, jak sama nazwa wskazuje, jest krytyczny i dość wymagający. Ów krytyk to nic innego jak nasze przekonania, zarówno o nas samych, o innych, jak i o otaczającym nas świecie. Podstawowym założeniem, jakie należy przyjąć jest zaakceptowanie faktu, że każdy ma wewnętrznego krytyka i że jest on po to, aby nas wspierać. 

 

Jak zacząć korzystać z tych informacji, które podaje nam krytyk, sprawiając, by stały się motywacją do rozwoju? 

Proponuję Państwu proste ćwiczenie: 

Za każdym razem, gdy usłyszysz głos swojego wewnętrznego krytyka, wysłuchaj co powiedział. Następnie dodaj zdanie zaczynające się od 'ale', które będzie zawierać korzyść, zaletę, mocną stronę, możliwość czy pozytywne przesłanie. 

 

Na przykład: 

1. Gdy krytyk mówi: 'masz słabe wyniki i co z tego, że się starasz?' 

Możesz dodać zdanie o następującej treści: '…ale mam satysfakcję z tego co robię, i jestem w tym co raz lepsza.' 

 

2. Gdy krytyk mówi: 'po co będziesz chodził na siłownie, stracisz tylko pieniądze i czas?' 

Możesz dodać zdanie: '…ale jest to inwestycja, która zwróci mi się w postaci dobrej kondycji, lepszego zdrowia i nowych, ciekawych znajomości.' 

 

W momencie, gdy czynniki wymienione po 'ale' będą miały dla nas dużą wartość, staną się podstawą do zbudowania silnej wewnętrznej motywacji!

Jeśli robisz to co kochasz, znajdziesz odpowiedź na to pytanie kiedy będzie trzeba.

Jeśli zaś zmuszasz się do robienia różnych rzeczy i wcale tego nie czujesz to motywacja będzie ulotna.

Jak mimo wszystko zadbać o tego motyla, jakim jest chęć działania? Mi osobiście pomaga sprecyzowanie celów SMART i ich realizacja w rozbiciu na małe kroki. Zamiast z dnia na dzień przekładać to, czego nie chce mi się robić, codziennie robię jakąś małą rzecz, która przybliża mnie do celu i ciesz się tym, co mi się udało. Nie katuję się pretensjami, że to za mało. 

 

Jako mówca motywacyjny zajmujący się tematem już prawie 20 lat, na początek gorąco zalecam:  zadaj sobie pytanie - czy to do czego chcę się zmotywować pochodzi z mojego wnętrza? Czy to do czego chcę się zmotywować nie jest mi czasem narzucone z zewnątrz?  

 

Odpowiedź będzie decydująca w procesie motywacyjnym. Jeśli będziesz uczestniczyć w procesach, które Ci narzucają inni – a one kłócą się z Twoim wnętrzem, motywacja będzie utrudniona a wręcz nieskuteczna. Więc działa ona najlepiej tylko w procesach, które sam / sama tworzysz, chcesz ich w głębi, jesteś otwarty / otwarta na to. Nie rób tego tak jak większość: jest do zrobienia X więc muszę się zmotywować do X – to niekorzystna droga.  

 

Drogi Czytelniku,

Zakładam, że skoro czytasz ten artykuł to, podobnie jak ja, masz lub miewasz z tym problem. Gdybyś nie miał to przecież byś nie czytał, prawda ?  

 

Dobra wiadomość jest taka, że nie jesteśmy sami. Wiele osób ma z tym problem, tylko niewielu się do tego przyznaje. Ja się przyznaję bo to naprawdę nic złego, zwłaszcza, że po pierwsze: jestem tego świadoma, a to już pierwsza połowa sukcesu i po drugie: potrafię się do działania zmotywować, kiedy trzeba.  

  

Jestem Ekspertem, Mistrzem, Specjalistą Motywowania Innych. Dlatego piszę ten artykuł ;-) Codziennie dostaję sygnały od moich Klientów, jak to wspaniale na nich działam, motywująco oczywiście ;-). 

Zachwytom nad moim talentem ' motywowanie innych do działania' nie ma końca. Fajnie, lubię to, to mnie nakręca do działania ( a jednak ?) i mam takie własne poczucie zbawiania świata przez zachęcanie ludzi do podejmowania wyzwań, odwagi i realizacji celów. 

Szkoda tylko, że nie mam takiego talentu do …… motywowania samej siebie.  

 

Tutaj, sytuacja prezentuje się zgoła inaczej bo jestem urodzonym Leniem. Uwielbiam błogie nicnierobienie, wygrzewanie się w promieniach słońca i myślenie o niebieskich migdałach. No, ewentualnie poczytałabym dobrą  książkę leżąc sobie w ogrodzie. Jeszcze do oglądania filmów nie trzeba mnie długo namawiać, mogłabym to 'robić' bez końca a czas by tak sobie przyjemnie płynął…. Niestety, oprócz lenistwa, Stwórca obdarzył mnie  bardzo wysokim poczuciem świadomości tego, że jestem leniem i dorzucił mi w gratisie coś co nazywamy wyrzutami sumienia. Tak, żebym nie miała przypadkiem zbyt łatwo w życiu. Jest przecież ogromna różnica pomiędzy błogim lenistwem nieświadomym a lenistwem świadomym i z wyrzutami sumienia.

 

Osobiście uważam to za wysoce niesprawiedliwe, że są osoby z natury pracowite i zmotywowane, wstają o 5.00 rano i działają bez najmniejszego ociągania się a ja muszę mierzyć się z moim lenistwem niemal codziennie, a  ponieważ żyję już ponad lat 40 to i zdążyłam się do siebie takiej przyzwyczaić. Poza tym, w końcu, znalazłam receptę na siebie :-)  

Przyznaję, że jestem chyba najtrudniejszym (swoim) Klientem w mojej zawodowej karierze ale powoli, małymi krokami dokonałam diametralnej przemiany. Upłynęło wystarczająco dużo czasu aby wypracować w sobie nawyk samodyscypliny, która z Lenia (przez duże L) czyni mnie w stosownych chwilach osobą zmotywowana do działania. Nie zawsze, nie w każdym momencie ale nie narzekam. Realizuję prawie wszystko to, co sobie postanowię. Realizuję rzeczy najważniejsze, a to jest ta druga połowa sukcesu. 

Jak? Za pomocą różnych technik, ćwiczeń, wskazówek, sztuczek. Jest tego tak wiele, że podzielę się tylko najważniejszymi. Mam nadzieję, że okażą się dla Ciebie przydatne. 

  

Oto wskazówki, które w mojej ocenie najlepiej działają (na mój gatunek lenistwa). Wybierz te, które najbardziej do ciebie przemawiają i wypróbuj je na sobie. Chronologia nie jest przypadkowa ;-) 

 

Warto jednak pamiętać, że tym co wyjątkowo uskrzydla nasze szerokie poczynania lub drobne czynności, jest dostrzeganie ich wpływu na sprawy dla nas naprawdę ważne.

Aby zmotywować się do działania warto wrócić do wartości. Czy to do czego chcę się zmotywować jest tym, co naprawdę chcę zrobić? A jeżeli nie chcę… to z jakiego powodu chcę się do tego zmotywować? A jeżeli wciąż takiego powodu nie widzę, albo nie jest on wystarczająco wyraźny, to jak mogę robić to, do czego nie potrzebuję się motywować? Może to jest właśnie droga dla mnie?

 

Jako coach, który pracuje w podejściu opartym na realizacji potrzeb i wartości klienta, również odpowiedź na to pytanie odnajdę w dojściu do sedna motywacji u klienta. To właśnie potrzeby i wartości są tymi korzeniami, od których dopiero powinny wychodzić cele.  Dopiero wtedy znajdziemy prawdziwe 'zapalniki' naszej motywacji.