To bardzo głębokie, ważne i rozwojowe pytanie. Już samo poszukiwanie odpowiedzi może nadawać znaczenie naszym ludzkim wędrówkom i poszukiwaniom. Z góry ostrzegam, że moja wypowiedź w dzisiejszym panelu to bardziej osobiste przemyślenia, inspiracje niż konkretne kroki do wykonania w celu kształtowania określonej kompetencji. Dla tych z Was, którzy wolą konkrety, zamieszczam na końcu wypowiedzi linka do artykułu z kilkoma ważnymi pytaniami, które często padają na coachingu w temacie sensownego życia.

 

Poszukiwanie sensu trwa, moim zdaniem, przez cały ludzki żywot. Bezpośrednio wyraża się w ciągłym uczeniu, rozwoju, osiąganiu życiowej mądrości. W fakcie, że pozostajemy ciekawscy życia, a ludzi których spotykamy na swojej drodze traktujemy jak nauczycieli. Bez oceniania (czego też często trzeba się nauczyć).

 

Kiedyś bezustannie planowałam i określałam cele. Nadal to robię, ale już z zupełnie inną intencją i mniejszą częstotliwością. Mają one dla mnie inne znaczenie niż jeszcze kilka lat temu. Są narzędziami. Cele znacząco ułatwiają mi życie i sprawiają, że wiem czego konkretnie chcę w danej sytuacji. Jasny, wyrazisty cel pozwala mi się odpowiednio przygotować. Jednak samo wyznaczenie celów w zadaniach niekoniecznie prowadzi do odkrycia sensu w życiu.

 

Tutaj, moim zdaniem, warto działać nieco odwrotnie. Najpierw odkrywać znaczenie mnie samej w swoim życiu, czyli sens, a celom pozwalać go wypełniać. KIEDY CZUJESZ SENS, CELE UKŁADAJĄ SIĘ SAME. Jeśli masz same cele, niekoniecznie odnajdziesz sens (choć często bardzo to pomaga).

Takim krokiem do odkrywania sensu stanowi w moim odczuciu, spoglądanie na życie jak na spójną całość. Dostrzeżenie, że wszystko co nam się w tym życiu przydarza ma znaczenie. I powoli go odszyfrowujesz. Jak w dobrym kryminale lub zagadce. Drogą do tej spójności (integralności) jest akceptacja tego, kim jestem, gdzie jestem i czasu, w którym mogę być i działać. To zazwyczaj jest dla wielu z nas bardzo trudne. Bo poszukiwanie sensu nie ma za wiele wspólnego z poszukiwaniem przyjemności. One są tylko fragmentem całości. Integralność, harmonia to także akceptacja, wyciąganie wniosków z tego, czego panicznie duża część z nas się boi, czyli błędów i trudnych momentów. Dobrze wyraża to, zdanie powiedziane przez A. Brahmavamso: 'Wszystko co dzieje się w życiu ma swój sens; nawet bolesne rzeczy. One są jak gnój, który zakopujemy pod mangowcem, i dzięki temu rosną słodkie owoce'. Oczywiście proces akceptacji siebie, życia to już często długa droga do odkrycia sensu.

 

Jak podążać drogą sensu?

Pomaga w tym umiejętność życia w teraźniejszości, zastanawianie się nad najważniejszymi pytaniami: Kim jestem? Co jest dla mnie ważne? Czego pragnę? W jaki sposób służę światu? Warto na te tematy rozmawiać.

W coachingu, sens to najgłębszy poziom pracy, często prowadzonej z użyciem piramidy Diltsa. To poziom pytań o wizję, duchowość. Czy istnieje coś jeszcze? Po co tutaj jestem? Odkrycie odpowiedzi jest niezwykle motywujące i bardzo często transformujące. Pytanie więc, czy naprawdę mam odwagę ten sens odkryć?

 

Poszukiwanie sensu wymaga bycia bardzo szczerym wobec samego/samej siebie i po prostu bycia dobrym człowiekiem. Niby banał, jednak wierzę mocno, że najtrudniej przyjąć oczywiste założenia.  

 

Jak odkrywać sens życia w codzienności?

Trzeba sobie dać czas i miejsce (aby dostrzec nieskończoność, mówiąc bardziej filozoficznie). Sens odkrywamy w zachwycie nad życiem w łatwych i trudniejszych momentach. To wymaga ciszy, braku presji, stawiania pytania i poszukiwanie samodzielnie odpowiedzi. Dobrze jest też odpuścić sobie presję konieczności znalezienia tego sensu :)

Warto odpuścić traktowanie sensu jak formy kredytu w banku i stawiania warunków wobec życia, czyli słynne zdanie: 'Jak osiągnę X to poczuję sens'. Metafora 'kredytu w banku' to traktowanie swoich doświadczeń jak rachunku zysków i strat, w którym zgromadzenie odpowiedniej ilości dóbr i zapewnienie sobie dodatniego salda ma zapewnić dobrobyt. Niekoniecznie. W sensie tak to nie działa. Bogactwo może mieć zupełnie inną walutę. To trzeba odkryć samemu. Nie można nikogo sensu nauczyć.

 

Praktyczne rozwiąznia w zakresie poszukiwania sensu życia

Wielu osobom sens w życiu pomaga znaleźć działalność charytatywna. W ogóle wdzięczność jest mocno związana z odnajdywaniem sensu, a bezinteresowne działanie często pozwala nam go poczuć. Kiedy robisz coś dla kogoś bez założeń wstępnych, totalnie bezinteresownie. Kiedy umniejszamy nasze EGO służąc drugiemu człowiekowi i akceptujemy go takiego jakim jest w całości. Tymczasem, my często szukamy sensu wyłącznie poprzez wchodzenie w relacje i sytuacje, które mają potwierdzić naszą wartość. Często boimy się, że marnujemy czas i stąd to paniczne poszukiwanie recepty na szczęście i poczucie sensu.

 

STOP. Najpierw przestań się bać, że coś marnujesz. A potem zacznij żyć. Próbuj różnych rzeczy, kształtuj swój charakter, znajdź czas na zastanawianie się co jest dla Ciebie w życiu ważne.

 

Na dobry początek, podpowiadam Ci 10 pytań coachingowych, które pomogą Ci odkryć sens życia. Odpowiedzi mogą mieć dla Ciebie znaczenie.

Nie szukać go na siłę, bo im bardziej będziemy działać siłowo, tym szybciej się on od nas oddali; raczej przyglądać się sobie, odkrywać. Zacząć od rozmowy ze sobą: Kim jestem? Czego potrzebuję? Co ma dla mnie znaczenie? Co daje mi energię?

 I najważniejsze pytanie: Co jest dla mnie ważne?

 

 Wartości to nasza życiowa mapa, nadająca kierunek w życiu i pokazująca kim jesteśmy. Dla nas są tym, czym korzenie dla drzewa, umożliwiają rozwój i pozwalają przetrwać najgorszą życiową wichurę.

 

 Jeżeli swoje działania oprzemy o wartości, szukanie motywacji nie będzie konieczne, bo ona tam będzie. Nie będziemy się zmuszać czy szukać wymówek. Podejmiemy działanie będąc w zgodzie ze sobą i będzie to miało dla nas sens, choćby dla innych nie miało to żadnego znaczenia.

 

 Rzeczywistość wygląda trochę inaczej. Spotykam ludzi, którzy pędzą przez życie opływając w luksusy, a tak naprawdę nie są szczęśliwi. Często dlatego, że żyją nie swoim życiem, w niezgodzie ze sobą, ze swoimi wartościami. Tak naprawdę się męczą, ale brną dalej bojąc się, że dokonując zmiany, stracą to czym się otaczają, ich wybór zostanie źle ocenieniony lub poczują się odrzuceni. Ta droga prowadzi do nikąd...nie wiedzą co jest dla nich tak naprawdę ważne albo się po prostu pogubili.

Dla każdego z nas ten sens życia jest inny.

Jedni znajdują go w pracy zawodowej realizując się i osiągając więcej i więcej. Inni przekładają go na stabilne życie rodzinne a jeszcze inni dopatrują się go w pieniąddzach.

 

Uważam że nikt za nikogo nie jest w stanie go odkryć. Musimy sami dostrzeć co dla nas w życiu jest ważne i zadać sobie pytania:

• Czego chcę od życia?
• Jak ma ono wyglądać?
• Z kim to życie chcę przeżyć?
• Co się dla mnie tak naprawdę lliczy?
• Kim jestem i kim chcę być?
• Jakie wartości się dla mnie liczą?

Odpowiadając na te proste a zarazem skomplikowane pytania usłyszmy w końcu coś co nam da odpowiedz na pytanie jak go odkryć i co rozumiemy przez pojęcie sensu życia!

Daj sobie czas na refleksję i znajdź odpowiedź na pytania:

A  następnie to zrobić.

Moim zdaniem bardzo pomocna może okazać się podróż – zarówno w wymiarze rzeczywistym jak i duchowy.

 

Na tym zasadza się cały fenomen pielgrzymowania, które znane jest ludziom od tysięcy lat. Podróż, a wraz z nią oderwanie od wszystkiego co znamy na co dzień, pomaga nabrać dystansu i zrozumieć, co jest dla nas naprawdę ważne, czego nam brakuje, co nas ogranicza i czego chcemy. Kiedy dodatkowo jesteśmy zmuszeni aby ograniczyć swój bagaż do jednego plecaka, to już pierwsze dni podróży weryfikują nasze priorytety. Takie podróże, nawet kompletnie niezwiązane z żadną religią, pomagają dotrzeć do własnego wnętrza. Doświadczamy życzliwości ze strony obcych ludzi. Dzielimy się tym co mamy, choć mamy niewiele. Potrafimy dostrzec piękno otaczającego świata, bo w końcu mamy na to czas.

 

Celowo nie wymieniam żadnego konkretnego sposobu podróżowania – każdy ma własną Drogę.

 

Tak postawione pytanie wskazuje, że istnieje pewne uniwersum, jakim jest sens życia. A to nie jest prawdą. Każdy ma swój sens tak, jak ma swoje wartości. Nie jest sztuką jego odkrycie, sztuką jest codzienne postępowanie w zgodzie z nim.

 

Sensem życia są nasze głębokie potrzeby i wartości. Jeżeli do nich poprzez coaching dojdziemy- jesteśmy 'w domu'.